Vandaag is het woensdag 23 oktober 2019, voor ons hele speciale en bijzondere dag die we niet snel zullen vergeten!
Een half jaar geleden kwamen we terug uit Graz, waar we met Mitz 2 weken lang een intensieve eettherapie hadden gevolgd bij NoTube.
In die twee weken hebben we ontzettend veel geleerd; ik denk wel dat ik kan zeggen dat zowel ouders als kinderen heel erg gecoached worden en naar mijn mening hebben ze in Oostenrijk wel echt een hele andere kijk dan in Nederland.
Zo leerden we vooral dat gewicht echt niet alles zegt; in Nederland werd daar heel erg veel op af gegaan, maar in Oostenrijk leerden we dat het veel belangrijker is om naar zijn algehele gesteldheid te kijken: is hij alert? Vrolijk? Energiek? Dan voelt hij zich waarschijnlijk prima (ook al heeft hij heel erg weinig gegeten)
In Nederland kregen we vaak van de diëtiste te horen hoeveel kcal hij binnen moest krijgen of hoeveel flesjes Nutrini hij moest drinken. Ook hoorden we dan hoeveel en bij welke voedingsstoffen hij (grote) tekorten opliep.
Zo moest hij bijvoorbeeld 4 flesjes Nutrini binnen 24 uur drinken, wat 800 ml is. Op een goede dag haalde hij 500, op een slechte dag (of week) 250 of soms maar 100. Dat gaf mij ontzettend veel stress want hij moest immers 800 ml binnen krijgen. Maar als dat niet was gelukt dan was er helemaal niks wat ik eraan kon doen. Ik kon het niet naar binnen gieten, niet lepelen, niet op een andere manier oplossen, helemaal niks…
En dat gaf zo ontzettend veel stress. Ik probeerde en hoopte dan dat hij het de volgende dag goed zou maken of in zou halen, maar dat gebeurde uiteraard nooit.
Ook hoorde ik dat hij ik weet niet hoeveel vitamines niet binnen kreeg, een tekort aan eiwitten creëerde op deze manier en dat zijn ijzer inname beneden alle peil was.
En nog steeds kon ik daar -hoe hard ik ook probeerde en hoe graag ik ook wilde- er helemaal niets aan veranderen.
Die gedachtegang over aantallen, hoeveelheden, tekorten etc. hebben ze ons in Oostenrijk op een hele andere manier laten ervaren. Dus vooral kijken naar je kind. En vertrouwen op je kind.
En geloof mij, twee weken waren daar eigenlijk niet lang genoeg voor, maar het heeft ons een enorme boost gegeven.
En nu? Nu zijn we (nog maar!) een half jaar verder. En ben ik zo ontzettend blij en dankbaar met deze dag!
Mitz at vandaag namelijk zoals de meeste kinderen van zijn leeftijd ook eten:
ontbijt: een boterham met roomboter en vruchtenhagel en een glas volle melk
tussendoortje: liga en vruchtensap
lunch: boterham met roomboter en vruchtenhagel en een glas volle melk
tussendoortje: een hele (!) banaan en een kikker (van die kikkers en muizen), handvol Nibbits en een paar witte chocolade pepernoten.
avondeten: 1,5 visstick (gebakken in roomboter), handvol zwarte olijven en 60 gram spaghetti (met 12 gram roomboter erdoor gemengd).
Mitz zijn vriendje Noud kwam bij ons eten, supergezellig, maar ook heel leerzaam en helpend voor Mitz, hij at nog nooit zoveel avond eten als vandaag!
En als toetje een mega groot danoontje
Voor het naar bed gaan nog wat volle melk.
ON-GE-LO-FE-LIJK!!!
Het gaat echt niet allemaal vanzelf, als je Mitz niet voert of hem niet helpt herinneren aan zijn eten dan stopt hij na 2hapjes, maar who cares? Hij heeft het mooi wel gedaan!
Een half jaar geleden had ik dit echt niet geloofd als iemand dit tegen mij zou zeggen, toen was het zo lastig om te geloven dat ooit al die zorgen om het eten en drinken en vitamines en tekorten en mineralen en eiwitten eigenlijk niet meer aan de orde zouden zijn. Dat we niet meer dagelijks Mitz’ zijn inname moesten bijhouden of moesten tellen hoeveel calorieën hij binnenkreeg. Dat we niet meer stiekem vitamine pillen verpulverden en bovenop een hapje banaan legden in de hoop dat hij het niet zou proeven.
En misschien “zijn we er nog wel niet” en drinkt Mitz s’ nachts gemiddeld nog 2 of 3 smoothies (600-900 kcal 😉 ) vandaag voelt voor ons alsof we er wèl zijn, alle ellende en zorgen zijn we even vergeten en we genieten volop van dit moment.
Mega trots zijn we op onze kleine held!
als je kindje niet eet... 