September 2020

Eindelijk was het dan zover: Mitz ging naar de peuterspeelzaal!

Wat een spannende dag zeg en wat had hij er een zin in!

Mitz had in de zomer in zijn ontwikkeling echt sprongen gemaakt. Zo kon hij zich voor de zomer echt nog heel goed vermaken en heerlijk spelen, in de zomervakantie vroeg hij iedere dag: ‘ wat kan ik nou doen?’ en begon hij zich steeds vaker te vervelen.

Dus zijn we ons gaan oriënteren op een peuterspeelzaal. Mitz gaat niet naar de opvang, ik ben volledig thuis dus het was allemaal nieuw voor ons. Bij twee peuterspeelzalen in de buurt hebben we gekeken. Mitz aan mijn hand en samen keken we hoe het er allemaal aan toe ging.

Tijdens de rondleidingen vertelden de juffen dat Mitz van 8:30-12:30 verwacht werd en dat daar fruit eten en lunchen bij in zat. Ik moest wel even slikken, wat een lange ochtend zeg! En daarbij ook fruit eten èn lunchen? Ik vond het eerlijk gezegd maar niks. Mitz snackte nog steeds de hele dag door en lunchen gaat zeer moeizaam met een filmpje, we zijn dan blij als we er een boterham zonder korstjes in krijgen. Maar goed.

Uiteindelijk gaven de juffen en de sfeer de doorslag, wat een fijne en leuke plek leek dit zeg! Ik gaf direct aan dat eten bij Mitz wel een dingetje was. De juf zei dat hij ook best mager was (dat vind ik altijd zo naar om te horen 😦 hoewel ik het ook wel zie en het ook wel zo is hoor!) Ik vertelde dat hij thuis vooral calorierijke dingen eet, maar juf gaf direct aan dat hij op ‘school’ fruit in de kring kreeg met een bekertje water. Met het lunchen mocht hij alles op zijn boterham hebben wat hij wilde en kreeg hij er een bekertje melk bij.

Dat was wel even slikken, ik kon me niet voorstellen dat Mitz (veel) zou gaan eten op school. Maar uiteraard gunde ik het hem ook heel erg en was ik wel enthousiast over al het andere.

Dus daar ging hij dan, ons kleine ventje leek opeens zo groot! De eerste keer ging het supergoed, het afscheid vond hij helemaal niet moeilijk en na een halve ochtend haalde ik hem weer op. Het was heel goed gegaan en hij had zelfs wat uit zijn eigen fles appelsap (dat was het enige wat ik naar binnen had gekregen in overleg met de juffen) gedronken. Ik was trots!

Mitz doodmoe en hij viel direct op de bank in slaap. Toen hij wakker werd had hij wel honger en was het inmiddels lunchtijd en at hij lekker een broodje.

Zo goed als het de eerste keer ging, zo lastig ging het daarna. Mitz begon eerst te huilen bij het afscheid op school, en de keren daarna begon hij thuis al te huilen als we hem vertelden dat hij naar school moest. Na een paar weken was het zo erg dat hij s ‘ nachts een keer of 5 gillend wakker werd en dan in paniek vroeg of hij naar school moest. Hartverscheurend natuurlijk.

Maar eenmaal op school na het afscheid waren de tranen al snel weg en had hij de tijd van zijn leven. We konden al snel de halve ochtenden uitbreiden naar een hele ochtend en langzaamaan begon Mitz fruit te eten tijdens de kring! Mitz is dol op fruit, dus dat scheelt, maar toch!

Tijdens de lunch at hij niks en was hij vaak zo moe dat hij zijn koppie op tafel legde. Juf zei dat er voor hem veel te veel prikkels waren om nog te kunnen eten. Thuis begon hij ook weer een middagdutje te doen (snap ik wel met zulke nachten) en merkte ik dat hij erg moe was van school.

Na ongeveer 1,5 maand leek hij redelijk gewend te zijn aan school. Hij werd steeds minder vaak panisch wakker s’ nachts en huilde niet iedere keer meer als we hem wegbrachten. Heel geleidelijk werd het steeds beter totdat hij op een ochtend breed grijzend zijn schooltas pakte en zelf aanstalten maakte om naar school te gaan. Heerlijk om te zien en sindsdien was het nachtelijke spoken (over school) ook voorbij.

Ook het lunchen op school ging soms best goed. We deden standaard twee broodjes zonder korstjes in kleine stukjes (anders zegt hij dat de stukjes te groot zijn en spuugt hij ze weer uit) in zijn trommeltje. Meestal zei juf dat hij 2 of 3 stukjes had gegeten, maar soms ook best wat meer.

Begin december, net een week of wat voor de 2e lockdown kwam Mitz heel trots uit school: er zaten nog maar 2 hele kleine stukjes brood in zijn trommel! Wat een overwinning, hij glunderde zelf ook helemaal!

We zijn heel blij dat we toch hebben doorgezet ondanks dat het niet altijd even soepel ging. En blijkbaar werkt het toch wel: zien eten doet eten?